Πρώτη καταχώρηση:
Πέρασαν κιόλας 6 ημέρες. Έξι ολόκληρες μέρες και νύχτες μακριά από τα μικρά! Ανυπόμονα περίμενα να ανοίξει η πολύχρωμη σιδερόπορτα της κατασκήνωσης για να τα πάρω στην αγκαλιά μου! Ώρα 17:30 η πόρτα ανοίγει λίγο μετά ακούω τις φωνές τους Μπαμπά!!!!! Μπαμπά!!!! ο ενθουσιασμός της Λυδίας ξεπερνά ακόμα και την ταχύτητα της να βρεθεί κοντά μου!!! Ακολουθούν ο Κωνσταντίνος και η Σύλια η οποία βλέποντας τη Λυδία στην αγκαλιά μου ”φρενάρει” με κοιτάει και μου λέει -Γεια σου μπαμπά… παίρνοντας μια χαρακτηριστική της αστεία έκφραση που αναδεικνύει ότι κάτι δεν της αρέσει!!!
Ο Κωνσταντίνος έρχεται χώνεται στην αγκαλιά μου με σφίγγει…. Με τα δυο του χέρια αγγίζει το πρόσωπο μου κοιτώντας με στα μάτια με ρωτάει -Όλα καλά μπαμπά; Όλα καλά Κωνσταντίνε μου! του απαντώ… Η Σύλια πλησιάζει ζητά από τη λυδία να φύγει με αγκαλιάζει -Πάμε για μπάνιο δες φοράω μαγιό… μου λέει γελώντας… -Αμέ πάμε της λέω…
Η έκπληξη περίμενε στο αμάξι ήταν ο Φοίβος της το μικρό κατάλευκο σκυλάκι της…
Μπήκαμε στο αμάξι χαρές, ενθουσιασμός, φτάσαμε στην παραλία…
Τα μικρά ξεκίνησαν να μου περιγράφουν όλα όσα ζουν καθημερινά στην κατασκήνωση! Ο ενθουσιασμός η χαρά και η καλοπέραση κυριαρχούν σε κάθε τους λέξη.. Χαίρομαι να βλέπω να νιώθω και να αισθάνομαι ότι περνάνε καλά… μετράνε τις μέρες, -Επτά και σήμερα μου λέει ο Κωνσταντίνος -Τι εννοείς; τον ρωτάω -Ότι σε επτά ημέρες θα είμαστε μαζί σου σπίτι μας!!! μου απαντά…
Αύγουστος ο μήνας μας!!!!Τι υπέροχος μήνας!!!! μου ψιθύρισε στο αυτί και χώθηκε στην αγκαλιά μου ξανά…
Επισκεφθήκαμε την παραλία στο αρχαίο λιμάνι των Κεγχρεών, ξεχαστήκαμε, κολυμπήσαμε, τραγουδήσαμε, μαζέψαμε κοχύλια και πολύχρωμα βότσαλα και ξεκινήσαμε για την επιστροφή πέρασαν ήδη 3 ώρες…
Δύσκολη η ώρα του αποχωρισμού… ευτυχώς στην κατασκήνωση ξεκίναγε το βραδινό πάρτι και τα πάρτι δεν τα χάνουμε για τίποτα… 7 και σήμερα λοιπόν περιμένοντας τον Αύγουστο μας… τον δικό μας μήνα!!!
Κι αν με ρωτήσετε τι είναι το ωραιότερο που μου χει συμβεί στη ζωή μου … θα σας πω τα τέσσερα παιδιά μου!!!
