Σήμερα η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη γιατί βγήκε η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που είχα καταθέσει κατά του ΟΑΕΕ και διατάχθηκε ο ΟΑΕΕ να μου παράσχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (με τις λεπτομέρειες που ορίζει η απόφαση).
Μόλις γύρισα στο γραφείο αμέσως, πλημμυρισμένος από χαρά, έστειλα ενημέρωση στους 1500 ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που ενημερώνω τακτικά. Ανάμεσα τους άνθρωποι με τραγικά προβλήματα υγείας, ανοίγει ο δρόμος να πάρουν περίθαλψη. Αργότερα το απόγευμα έλαβα ένα μήνυμα από την αδελφή μιας κυρίας από την Κρήτη που επικοινωνήσαμε επανειλημμένα τους περασμένους μήνες.
Είχε καρκίνο. Χρωστούσε στον ΟΑΕΕ, δεν της έδινε περίθαλψη ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΧΡΕΩΝΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Πέθανε, δεν τα κατάφερε.
Το μήνυμα έγραφε (παραλείπω το όνομα):
«σας ευχομαι ΖΩΗ ΣΕ ΕΣΑΣ …. διότι έχασα την αδελφή μου Γ…Δ… …/.. 49 ετων μητέρα 3 παιδιών (του ενός ανήλικου) ακόμα και γιαγιά ..// … και την Τετάρτη 11/5/14 θα εχω τα 40ημερο μνημόσυνο απο το θάνατο της. κ δεν χρειάζεται πια βοήθεια αλλά καλή συνέχεια για εμας τους ζώντες ακόμα… καλο μηνα χρονια πολλα …»
Έκλαψα. Και τώρα που γράφω την ανάρτηση δακρύζω. Από λύπη και θυμό. Γιατί αυτά τα καθάρματα όχι μόνο δεν βοήθησαν μια μητέρα 3 παιδιών με καρκίνο να διεκδικήσει την ευκαιρία για ζωή (δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνε τελικά) ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΘΑΝΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ για τις εισφορές που της χρέωναν αλλά δεν της παρείχαν περίθαλψη.
Σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου…
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ!!
Γιώργος Φλωράς
