Κώστας Μιλόβας
Νόμιζα ότι θα ζει για πάντα… Πίστευα ότι τίποτα δεν θα κατάφερνε να της πάρει τη ζωή.. 10 Μαΐου 2018, λίγο πριν της 12 το μεσημέρι ο ουρανός άνοιξε και σε υποδέχθηκε μανούλα… Κοντά μου από τη γέννηση μου το μεγάλωμα μου με γέμισε αγάπη, έμπνευση, δύναμη να κατακτώ όσους στόχους έβαζα στο μυαλό μου.. Μου μεγάλωσε τον πρώτο μου γιο.. Από σαράντα ημερών μωρό .. Εγώ 21 χρονών μ ενα μωρό στα χέρια μου.. μόνος μου.. Οχι δεν ήμουν μόνος μου είχα εσένα μαμά.. Αγκάλιασες τον γιο μου τον έκανες δικός σου τον μεγάλωσες με στοργή με ηρεμία με τραγούδια και παραμυθάκια.. από σαράντα ημερών… Όπως γέννησες και μεγάλωσες εμένα.. Τα χρόνια πέρασαν με στήριξες και κατάφερα να κατακτήσω τους στόχους μου να συνεργαστώ με τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά μέσα της Ελλάδας. Με δίδαξες να μην πουλάω το ήθος μου και να στέκομαι δίπλα σε όλους όσους είχαν ανάγκη… Πάντα ένιωθες υπερήφανη κάθε φορά που οι έρευνες μου έφταναν στα χέρια των Εισαγγελικών αρχών προκειμένου να συνεχιστεί η έρευνα από τα ανώτερα κλιμάκια.. Ο Αντώνης ο εγγονός σου που τον ένιωθες γιο σου κι εκείνος σε έλεγε μαμά ήταν το άλλο σου μισό… Ζούσατε μαζί τα τελευταία χρόνια, δεν σ άφηνε στιγμή με χιόνια με κρύο με ήλιο και βροχή .. εκεί στο κτήμα .. Στο χώμα τον προγόνων μας στη Μαγούλα Ασπροπύργου.. όπως έλεγες.. «Η γη τις προγιαγιάς Κλείνως Βασιλείου την πήρε ο παππούς ο Τριβέλας, πέρασε στη γιαγιά τη Βασιλική σε μένα και μετά από μένα σε σας παιδιά μου.. εδώ..» Σου άρεσε να μας λες ιστορίες τις στιγμές σου τα βιώματα σου τα έθιμα του χωριού σου στον Ασπρόπυργο..
26 Ιουλίου 1957 στην Αγία Παρασκευή Ασπροπύργου η μητέρα μου Παναγιώτα Σιδερή με την δική της μητέρα Βασιλική
Σου χάρισα άλλα 3 εγγόνια των Κωνσταντίνο .. τη Λυδία Ισιδώρα και την Σύλια.. μια αγκαλιά ήσουν για όλα τα παιδιά μου μια απέραντη αγκαλιά υπομονής αγάπης θαλπωρής γεμάτη ηρεμία και όμορφα λόγια.. Ποτέ δεν σε άκουσα να φωνάζεις πάντα με γαλήνη έβρισκες τις λέξεις και απαντούσες…
Ξέρω ότι σου χάρισα χαρές ξέρω όμως ότι σου χάρισα και λύπες πολλές… σου ζητάω συγνώμη μανούλα .. δεν σε πρόλαβα ήμουν μακριά για τη δουλειά μου όταν ”έφυγες” μιλήσαμε την Τρίτη σε άφησα με τον γιόκα σου, τον μικρό τον Αντώνη μας… Οι τελευταίες μας λέξεις μου είπες ” Σ αγαπάω γιε μου” Κι εγω μάνα σ αγαπάω σου απάντησα”… Δύο μέρες μετά άφησες την τελευταία σου ανάσα στα χέρια του Αντώνη … έφυγες από κοντά μας προσπάθησε να σε γυρίσει πίσω όμως εσύ είχες ήδη φύγει ήρεμα δίπλα του στην αγκαλιά του…
Σ αγαπάω μάνα … λείπεις σε όλους μας λείπεις πολύ και στα μικρά η Σύλια φοράει τις παντόφλιτσες σου από χθες.. Η Ισιδώρα-Λυδία αγκαλιά με το μαξιλάρι σου .. Ο Κωνσταντίνος με τις ιστορίες και τις ευχές σου στο στόμα του Ο Αντώνης με τη βέρα σου στο χέρι ήταν εκείνος που σε είδε για τελευταία φορά ήταν εκείνος που στην αγκαλιά του άφησες την τελευταία σου ανάσα… Κι εγώ μανούλα εγω σ εχω στην καρδιά μου ακούω τη φωνή σου και ζω σαν να σε έχω εδώ δίπλα μου τα τελευταία λόγια σου παρέα μου.. «Σ αγαπάω γιε μου….»
