Κώστας Μιλόβας
Πως να αρνηθείς όταν πρωί της Κυριακής σε ξυπνούν μελωδικά 3 φωνούλες για να σου ζητήσουν να στολίσουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κάπως έτσι με γιορτινά τραγούδια, χαμόγελα και πολύ όρεξη τους έφερα τα στολίδια και ξεκίνησαν να χρωματίζουν το δέντρο μας.
Κάθε χρόνο μαζί, μια αγκαλιά! Ο Κωνσταντίνος ανέλαβε να βάλει τις κόκκινες μπάλες με τις καρδούλες, Η Σύλια τις μικρές με την μαγική χρυσόσκονη και η Λυδία τα φωτάκια τη φάτνη και τις χρυσαφένιες μπαλίτσες! Για τον Αντώνη άφησαν το αστέρι για την κορφή του δέντρου μας.
Από το πρωί το σπίτι γέμισε χαρούμενες φωνούλες μουσικές στιγμές και μια πραγματική ευτυχία που ξεχείλιζε απο τα μάτια των παιδιών! Μα αυτό δεν είναι τα Χριστούγεννα…
-Τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τη γιαγιά μπαμπά. Μου είπε ο Κωνσταντίνος. Τα χαρούμενα πρόσωπα με μιας θόλωσαν..
-Ναι μικρέ μου. η γιαγιά μας βλέπει από ψηλά και είναι πολύ χαρούμενη που είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι μας και στολίζουμε. Είναι σαν να βρίσκεται κοντά μας. Μας προσέχει. Του απάντησα
Ξέρω ότι η μητέρα μου τους λείπει όπως λείπει και σε μένα. Άλλωστε ήταν μια ήρεμη δύναμη η γιαγιά και ειδικά για τα παιδιά και τα τέσσερα ήταν πράγματι πολύ σπουδαία η παρουσία της στη ζωή τους.
Η Σύλια έχοντας τον κυρίαρχο λόγο επέλεγε τα τραγούδια που μας συνόδευαν στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας και για άλλη μια χρονιά όλοι μαζί νιώσαμε τη δύναμη της αγάπης μας… Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία για μένα ως πατέρα τα βιώματα των παιδιών να είναι οι στέρεες βάσεις που θα τα βοηθήσουν στη ζωή τους.
