Μια ζωή σαν βγαλμένη από λυπητερό παραμύθι με τραγικό τέλος έζησε το 15χρονο αγόρι που βρέθηκε κρεμασμένο στο στάβλο του πατέρα του, ο οποίος τον κακοποιούσε εξ απαλών ονύχων.
Πριν από λίγο καιρό η μητέρα του 14χρονου έφυγε από το σπίτι, εγκαταλείποντας τον σύζυγό της και τα τρία ανήλικα παιδιά της. Η φτωχή οικογένεια του μικρού χωριού της Λευκωσίας, έβγαζε τα προς το ζην της με αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες, και σε πολλές από αυτές βοηθούσε και ο Στυλιανός, ο οποίος θα πήγαινε στην Α΄ Λυκείου.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου, ο Στυλιανός έζησε μια ζωή υφιστάμενος ακραία σκληρότητα. Γνώριζαν οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ), γνώριζε η Αστυνομία, γνώριζε το σχολείο, γνώριζαν οι γείτονες… γνώριζαν οι πάντες. Μόνο δυο – τρεις άνθρωποι προσπάθησαν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του παιδιού, αλλά έπεσαν σε τοίχους.
Χαρακτηριστικό των όσων είχε υποστεί το άτυχο παιδί, ήταν ότι στη φάρμα που τον υποχρέωνε να πηγαίνει ο πατέρας του, ο Στυλιανός απέκτησε έναν μοναδικό φίλο. Ένα μικρό αρνί. Ο πατέρας του για να τον «τιμωρήσει» τον Στυλιανό, θέλησε να του στερήσει ό,τι αγαπούσε. Έσφαξε μπροστά του τον «φίλο» του.
Ο Στυλιανός έπνιξε τα δάκρυά του και ξέσπασε την άλλη μέρα στο σχολείο. Δεν άφησε τίποτα όρθιο.
Η εύκολη απάντηση; «Προβληματικός, απροσάρμοστος, βίαιος…». Την ιστορία με το αρνί την είπε και στη συνοδό και στη δασκάλα της λογοθεραπείας και σε δυο – τρεις ανθρώπους που είχε αρχίσει να εμπιστεύεται.
Η κάθε μέρα του ήταν μια μέρα αγώνα για να ζήσει σαν τους συμμαθητές του. Το πάλεψε, το διεκδίκησε, μάτωσε αλλά δεν τα κατάφερε. Μπροστά του πάντα υπήρχε ένα βουνό βίας και αδιαφορίας. Τελικά είχε ένα «αφύσικο» τέλος. Ένα τέλος, για το οποίο κανείς δεν θέλησε να αναλάβει την ευθύνη, η οποία πέφτει ως βαριά σκιά σε ώμους που δεν θέλησαν να τη σηκώσουν.
Το παιδί έζησε σε συνθήκες τραγικές με ποντίκια, μουχλιασμένο φαγητό.
Ο 15χρονος είχε πει σε πρόσωπο του περιβάλλοντός του, ότι μια μέρα ή θα σκοτώσει τον πατέρα του ή θα αυτοκτονήσει.
Τελικά, όταν για πολλοστή φορά ο πατέρας του το διέταξε να πάει στη φάρμα να κάνει δουλειές, το παιδί υπάκουσε. Όμως κρεμάστηκε και εκεί τον βρήκε ο πατέρας του.
Μετά τον τραγικό θάνατο του παιδιού, το κράτος μετακίνησε τα παιδιά από το σπίτι.
Πατέρας 14χρονου Στυλιανού – «Αν με κατηγορείτε για τη φτώχεια μου, τότε βάλτε με φυλακή»
Μέσω του «Φιλελεύθερου» τοποθετήθηκε ο πατέρας του 14χρονου Στυλιανού – ο θάνατος του οποίου συγκλόνισε και ταρακούνησε την κυπριακή κοινωνία – δίνοντας τις δικές του εξηγήσεις για όλα όσα λέχθηκαν για το πρόσωπό του. Όπως σημειώνεται οι τοποθετήσεις του δόθηκαν γραπτώς και στην παρουσία δικηγόρου.
«Ναι, έχω καταδικαστεί, με παραδοχή μου, ότι χαστούκισα τον γιο μου όταν ήταν 8 χρονών. Δεν με κατήγγειλε κάποιος για τούτο, αλλά εκείνη τη μέρα ο Στυλιανός κρύφτηκε και ειδοποιήσαμε την Αστυνομία να τον βρει. Αναφέραμε το τι έγινε και γι’ αυτό με κατηγόρησαν και παραδέχτηκα αμέσως. Ποιος δεν έδωσε ποτέ έναν μπάτσο στο παιδί του, όταν έκανε κάτι σοβαρό; Ο Στυλιανός ήταν πολύ ζωηρό μωρό και από την Α’ μέχρι τη Γ’ τάξη του Δημοτικού είχε και συνοδό, αλλά πάλι έφευγε συνεχώς από το σχολείο. Γι’ αυτό και είχε φάκελο στο Γραφείο Ευημερίας ο Στυλιανός μου» ήταν η αρχική τοποθέτηση.
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Με τη γυναίκα μου είχαμε προβλήματα και, ναι, τσακωνόμαστε λόγω των οικονομικών μας προβλημάτων. Τον Μάιο φέτος έφυγε από το σπίτι και η επικοινωνία της με τα μωρά ήταν αραιή. Τελικά μάθαμε ότι τον Αύγουστο βρισκόταν στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας και πήγα να τη δω. Όταν βγήκε, δεν επέστρεψε στο σπίτι».
Όσον αφορά τα παιδιά του είπε: «Έμεινα μόνος μου με τα μωρά και, σαν οικογένεια, βοηθούσαμε όλοι και στις δουλειές και στο φαγητό και στη μάντρα. Τα μωρά με αγαπούν πολύ και τα αγαπώ. Προσπαθούσα για το καλύτερο Ποτέ δεν έδιωξα λειτουργούς, γιατί ποτέ δεν ήλθαν σπίτι μας, ούτε και κτύπησα οποιονδήποτε» υπογράμμισε ενώ υποστήριξε επίσης: «Ψέματα ότι το Γραφείο Ευημερίας θέλησε ποτέ να μου πάρει τα παιδιά. Κανένας λειτουργός δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου και να μου αναφέρει κάτι τέτοιο. Από πότε η φτώχεια είναι έγκλημα; Ντροπή είναι να ζητιανεύεις».
«Είμαστε φτωχοί και όχι ζητιάνοι» είπε. «Έχω τη φάρμα του αδελφού μου με ζώα και προσπαθώ να βγάζω τα έξοδά μας. Όμως, όταν είσαι μόνος σου με τρία μωρά, δεν έχεις χρόνο να σάζεις τα παιδιά και τη δουλειά. Έκαμνα και διάφορα κουτσοδούλια. Τα μωρά ήταν πάντα μαζί μου και στη μάντρα. Αγαπούν τα ζώα και με βοηθούσαν» συμπλήρωσε.
Σημείωσε ότι: «Ποτέ δεν τέθηκε θέμα να μας πάρει τα παιδιά το Γραφείο Ευημερίας, αφού ποτέ δεν ήρθαν να μας δουν. Τον τελευταίο καιρό πήραν δύο φορές τηλέφωνο μόνο, αν όλα είναι καλά. Και όταν έφυγε ο Στυλιανός μου δεν μου πήραν τα παιδιά, απλά τα παιδιά είναι σε σπίτι προστασίας του κράτους, με τη θέλησή μου, για ψυχολογική τους στήριξη».
Για αυτό που λέχθηκε ότι έσφαξε το αγαπημένο αρνί του Στυλιανού, σχολίασε: «Ποτέ δεν έσφαξα το αγαπημένο του αρνί ή κανένα αρνί για να τον τιμωρήσω. Ήταν πολλά καλό μωρό ο Στυλιανός μου».
«Αν με κατηγορείτε για τη φτώχεια μου, τότε βάλτε με φυλακή. Τα παιδιά μου είναι πάνω από τη ζωή μου και τα λατρεύω. Θέλω να επιστρέψουν στο σπίτι μας και το μόνο που θα ήθελα είναι να έχω μια δουλειά να τα ζήσω με αξιοπρέπεια» σημείωσε ακόμη.
.
